Niegrzeczna dziewczynka

Nie dość, że okien na święta nie umyła /karygodne, karygodne!/, to jeszcze takie pomysły... Takie pomysły, pragnienia jakieś takie, co nie przystoją...

- Dwa razy bzyknę i będzie po sprawie. Nawet nie poczujesz - powiedział obcy mężczyzna. Choć znajomy. Trochę. A ona w ciemno. Umówiła się. Bo zawsze o tym marzyła. Tak bardzo tego chciała...

A jeszcze rano jej własna matka powiedziała:
- Kupiłam pasek żeby Ci dołożyć.

Gdyby wiedziała, że córka się z tym mężczyzną umawia... oj dołożyłaby pewnie. A tak to tylko do prezentu dołożyła. Bo to urodziny były.
/Czy Wy również czujecie się skrępowani faktem obchodzenia urodzin? Czy to bardzo nienormalne, że całe życie Matka krępuje się, gdy 30 kwietnia wychodzi na jaw, że to właśnie tego dnia...?/

Przypadkiem właśnie w te urodziny się umówiła. Dwudzieste dziewiąte.
Początki kryzysu?
- Jak to zrobisz, nie będziesz mogła potem zrzucić na błędy młodości - przeczytała w pełnej wsparcia wiadomości od Przyjaciółki.
- Żaden błąd młodości. To ostatnie jej tchnienie! ;-)

Ale spokojnie. Bez przesady. Taka niegrzeczna dziewczynka. Co okien na święta nie umyła. I czasem szpetnie zaklnie. Powie coś brzydko. Bardziej do siebie niż do kogoś. Nie tam zaraz żaden kryminał. Czy inna patologia.
Dlatego już się rozmyśliła. Postanowiła nie robić tego sobie i swojej rodzinie.
Nie z tym mężczyzną.
Wypatruje bardziej odpowiedniego. Nie płakał.
W końcu o jej ciało tu chodzi. Nieliczni godni je "bzyknąć".
Odwołała umówione spotkanie. W ostatniej chwili.
Szkoda. Miała wielką ochotę.
Na razie tatuaż musi poczekać.
Nie zając.