Lampa nie je ciasteczek

czyli w szponach absurdu

Postanowiła Matka przeprowadzić pewien eksperyment. Jako metodę badawczą wybrała sobie obserwację. Wyniki obserwacji zapisała. Wniosków nie wysunęła.

Przedmiot obserwacji: "dzień jak co dzień" w takim zwykłym, najzwyklejszym tygodniu Matki i jej rodziny.

Czas obserwacji: 1 tydzień

Cel obserwacji: wyodrębnienie wszelkich przejawów absurdu w codziennym życiu

Okazało się, że obrany cel wcale nie jest taki prosty, jak się Matce na początku wydawało. Absurd na stałe zagościł w jej domu i jakoś każdy z domowników już do niego przywykł. Ciężko zwrócić na niego szczególną uwagę. Obawia się zatem Matka, że jej obserwacja jest wyjątkowo niedokładna, a w związku z tym eksperyment okazał się mało precyzyjny. Mimo to swoje zapiski Matka uznała za warte uwagi i postanowiła upublicznić.


Kolejny dowód na to, że kolor ma znaczenie

Pierworodny jest posiadaczem trzech smoczków. Dwa z nich kupione były jako komplet, są identyczne, różnią się tylko kolorem. Jeden jest niebieski, drugi zielony. Zwykle właśnie te dwa używane są naprzemiennie. Od jakiś 2-3 tygodni aktualnie nieużywany smok odkładany był na regał z książkami. Aż tu nagle, kilka dni temu, Syn wymyślił sobie pewien rytuał, który z czasem zaczął przybierać na sile.
Podchodzi do regału i jęczy żeby go podsadzić. Gdy jest już na odpowiedniej wysokości wyciąga smoka z buzi, odkłada go na półkę, bierze drugiego i zaraz wraca do swoich zajęć. Na początku było to zabawne. Bo zrobił to raz. Następnego dnia też raz. Potem już kilka razy i powoli przestawało być zabawnym to jojczenie pod regałem, gdy częstotliwość niebezpiecznie zaczęła wzrastać a przerwy między podsadzaniem do smoczka zaczęły się skracać (jak skurcze porodowe ;-) ) nawet do 10 minut. Postanowiono takie zachowanie wyeliminować. Zapasowego smoka schowano w sypialni. Do końca dnia był spokój. Wieczorne usypianie. Syn jakiś wyjątkowo rozbrykany. Ani położyć się nie chce, ani przytulić, ani czytanej książki słuchać... Szaleje w łóżeczku i co jakiś czas wyciąga ręce w górę, w stronę półki wiszącej nad nim. Wreszcie wykończoną już tym nieprzynoszącym skutku usypianiem Matkę coś tknęło i, bez większej wiary w powodzenia własnego działania, zmieniła dziecku smoka z zielonego na niebieski (albo odwrotnie). Syn natychmiast się uspokoił, przyłożył główkę do materaca i jak na rozkaz zasnął.

Aleosochodzi?


Smaki dzieciństwa, czyli o paście do zębów

Skończyła się pasta do zębów Pierworodnego. Ze względu na niedomaganie w sensie zdrowotnym, a w skutek tego niewychylanie nosa z domu, Matka poprosiła o zakup nowej pasty Ojca Pierworodnego. Niedawno ustalili, że o zrobienie zakupów Matka prosi Ojca tylko w ekstremalnych okolicznościach i właśnie okazało się, że choroba Matki do takich okoliczności się zalicza. Ojciec nad wyraz dobrze sobie poradził i kupił co trzeba. Pastę do zębów bez fluoru. Prawie. Bo wynalazek, który przyniósł z apteki nazywa się żelem do mycia zębów. O smaku gumy balonowej.
Matka zaczęła się zastanawiać.
Po jaką cholerę produkować coś o smaku gumy do żucia dla takich maluchów? Przecież Pierworodny nie wie jak guma do żucia smakuje. On nawet nie wie, co to takiego ta guma balonowa.

Czy w takim razie, gdy za parę lat dostanie swoją pierwszą gumę balonową to będzie ona udla niego o smak pasty do zębów?

A i Dziadek się popisał

• Ojciec Matki: "Kasia, powiedz jak Kasia ma na imię."

Poza tym...

Matka chodzi z podbitym okiem po tym, jak myła podłogę. Chodzi też chora po tym, jak się ciepło ubrała i zmarzła. Ojca boli bark po tym, jak nic sobie w niego nie zrobił. Sąsiad przyłapał dziś Matkę na tym, jak jeździła windą w piżamie - Matka nie wie czy zamurowało go tak z powodu ogólnej stylizacji czy tylko wizerunku Davida Hasselhoffa na koszulce. A Pierworodny od kilku tygodni nie chce usiąść na nocniku dopóki nie dostanie do ręki jakiejś reklamy Whiskasa albo Pedigree.


I jeszcze na koniec...
Takie tam rozmowy z Synem, czyli zdania, których Matka nie spodziewałaby się kiedykolwiek usłyszeć z własnych ust

• "Mama ma oczy jak ogr?"
• "Lampa nie je ciasteczek."
• "Kota się nie odkurza!"

To ostatnie zdanie zdążyła Matka wypowiedzieć na chwilę przed tym, jak przerażony Kot, zdzielony szczotką od odkurzacza, uciekł do sypialni i schował się pod łóżkiem. Za każdym razem, gdy Kot ucieka do sypialni i chowa się pod łóżkiem w Synu Pierworodnym wywołuje to atak paniki, strachu, histerii i nieutulonej tęsknoty. Na wszelki wypadek nie pozwala już Kotu nawet zbliżać się do zamkniętych drzwi sypialni, bojąc się, że Kot znikający pod łóżkiem znika tam na wieki wieków. A nawet i amen.
Tymczasem Matka pozostała rozdarta. Z jednej strony starała się zachować empatię dla rozpaczy Syna i spokojnie wytłumaczyć mu, że Kot kiedyś wyjdzie (tym razem "kiedyś" nastąpiło po ok. 3 minutach), z drugiej strony jej własne słowa "Kota się nie odkurza!" przywołały jej na myśl stary dowcip z taaaaaką brodą i wyjątkowo ją rozbawiły.
- Baco, kota się nie pierze.
- Pierze się, pierze.
- Baco, ale ten kot jest martwy. Kota się nie pierze.
- Pierze się, pierze. Ino się nie wyżyma.

I tak sobie Matka pomyślała, co by jej Syn powiedział jakby umiał mówić.
- Synu, Kota się nie odkurza.
- Odkurza się, odkurza.
- Synu, ale zobacz co zrobiłeś Kotu. Kota się nie odkurza.
- Odkurza się, odkurza. Ino nie turboszczotką.