piątek, 31 maja 2013

Spis powszechny

Natchnieniem była Moe i jej blog www.smoczkiem-po-lapkach.blog.pl.
Matka postanowiła przyjrzeć się dokładnie stanowi posiadania Syna Pierworodnego.
Wyniki wielce ją zaskoczyły.

Imię i nazwisko/Przydomek: Syn Pierworodny
Nazywany: Ptysiem, Ptychem i Ptyszonem, Zbójaszkiem, Łobuzem, Hultajem i Huncwotem. A czasem nawet po imieniu.
Rodzice: Matka Wyluzuj! i Ojciec Pierworodnego
Miejsce zamieszkania: mieszkanie Matki i Ojca
Data urodzenia: 31 marca 2012 r.
Zainteresowania: sport (głównie chodziarstwo i wspinaczka), świat fauny i flory (felinologia - przede wszystkim zgłębianie zwyczajów i zachowań w ekstremalnych sytuacjach kotów domowych, kynologia - pogoń za każdym napotkanym psem oraz botanika, czyli wpierdzielania chwastów z trawników podczas spacerów) a także nowoczesne technologie (zasady działania telefonów, smartfonów, laptopów, radio-budzika i wszelkich pilotów)

Aktualny stan posiadania:
  • Kartonowe książeczki: 18 szt. (+ tradycyjne książki dla starszych dzieci, częściowo odziedziczone po Matce - niepoliczone)
  • Zabawki: 86 szt.
 a w tym
  • pluszaki - 27 szt.
  • grzechotki, gryzaki i inne drobne zabawki wczesnoniemowlęce - 18 szt.
  • grajki (dzięki Bogu wszystkie dające się wyłączyć) - 7 szt.
  • maty edukacyjne - 2 szt.
  • inne zabawki - 31 szt. (w tym m.in. samochody, piłka, pchacz, zabawki do kąpieli, różnego rodzaju klocki, wieże i inne zabawki edukacyjne oraz oczywiście ukochane kubeczki)
Z tego przez Matkę i Ojca zakupionych zostało 13 szt. książeczek i 15 szt. zabawek.

Dodatkowo w skład majątku Syna Pierworodnego wchodzą także służące zabawie:
kojec, leżaczek-bujaczek, rowerek, sanki, skrzynka na zabawki i termofor z pluszowym otulaczem w kształcie hipopotama.

Wszystkich łyżeczek, miseczek, buteleczek, kubeczków, kosmetyków, termometru, przyrządów do opróżniania noska i obcinania paznokci, ręczniczków, prześcieradełek, poduszeczek i kołderek, a przede wszystkim pokaźnej garderoby w rozmiarach od 52 do aktualnych 86 cm, które to przedmioty opanowały całe mieszkanie Matka postanowiła nie liczyć.
Oczywiście są jeszcze: łóżeczko o wymiarach 60x120 cm w kolorze białym - sztuk 1 (z pełnym wyposażeniem, łącznie z ozdobną falbanką), wózek głęboko-spacerowy budzący w Matce skrajnie ambiwalentne uczucia, fotelik samochodowy, z którego właściciel wyrasta, krzesełko do karmienia, które Matka całymi dniami czyści, nocnik w kolorze zielonym (nieużywany) i składana wanienka do kąpieli.
Poza tym jeszcze 7 kocyków. Wszystkie błękitne lub błękitno-białe.

Całkiem pokaźny dorobek zgromadził Pierworodny jak na 14 miesięcy. Liczby Matkę poraziły. Tak na oko wydawało się wszystkiego znacznie mniej. Na pewno mniej niż Matka zaobserwowała w pokojach innych znajomych dzieci.
A z okazji jutrzejszego Dnia Dziecka wzbogaci się o kolejne fanty.

czwartek, 30 maja 2013

Babki i grabki


Pierwsza wizyta z pełnym oprzyrządowaniem w piaskownicy zaliczona. W skład profesjonalnego sprzętu wchodziły: wiaderko, łopatka, grabki oraz 2 foremki. Pierworodny zachwycony. Zeżarł tyle piasku, że zanim wyszedł z piaskownicy musiał sobie beknąć. Matka i Ojciec po 10 minutach, początkowej frajdzie, zrobieniu kilkunastu babek z piasku, machaniu łopatką i pilnowaniu, by Syn nie przejadł się piachem przed kolacją stwierdzili, że są już lekko znudzeni.
I co? że niby teraz tak przez kilka najbliższych lat?

wtorek, 28 maja 2013

Na szczęście bywają i takie dni

Sobota. Przez cały dzień Syn był dzieckiem idealnym. Wstał rano z uśmiechem na ustach i do samego wieczora dobry humor go nie opuszczał. Pięknie zjadał wszystkie posiłki. Nawet na odrobinę mięsa skusił się przy obiedzie i Matka nie musiała tak bardzo przemycać kawałków gulaszu ukrytych w ziemniakach. Poza tym nie darł paszczy o byle co i jak Matka czegoś zabraniała to buntował się (a jakże, w końcu swój rozum ma i charakter indywidualisty też), ale robił to bez histerii i w sposób całkowicie dopuszczalny. O nic się nie obijał, nie przewracał się i nie nabił kolejnego siniaka. Kota zbytnio nie męczył. I tylko raz spadł z kanapy na twarz. Potrafił pół godziny bawić się sam klockami by Matka mogła ogarnąć kuchnię, pasztet przygotować i jeszcze obiad zrobić. A po południu, skoro za oknem ulewa i nici ze spaceru, postanowił uciąć sobie drzemkę. Matka już nie pamięta kiedy spłynęło na nią podobne błogosławieństwo. Niestety, 5 minut po tym jak odłożyła Pierworodnego do łóżeczka jakiś sąsiad postanowił uruchomić wiertarkę. Przez godzinę co jakiś czas świdrował. Do skutku, bo przy ostatnim wierceniu obudził Syna, który nie na żarty wystraszył się dźwięku wiertarki. Roztrzęsiony wtulił się w Matkę i tak zasnęli razem siedząc na kanapie. Spali kolejną godzinę. Matka po przebudzeniu stwierdziła, że nie ma już sensu przenosić dziecka do łóżeczka, bo na bank się przy tym przebudzi a tak za chwilę pewnie samo wstanie. W końcu mijały już 2 godziny snu. A Pierworodny jeśli już w ogóle śpi po południu to zwykle nie dłużej niż 45 minut. Więc tak sobie spokojnie czekała aż Syn się obudzi. Czekała kolejną godzinę, aż Ojciec wrócił z pracy i dźwiękiem otwieranych drzwi Pierworodnego od Matki odkleił. Po 3 godzinach (!) znów wstał w doskonałym nastroju i z energią do zabawy. Przez cały dzień ani razu nie wyrzucił na podłogę całej zawartości żadnej z szafek czy szuflad. Nie zeżarł niczego zakazanego. Nie przewrócił na siebie suszarki do prania, deski do prasowania ani kosza na brudy. Skończył mu się katar. Nie płakał przy myciu się po posiłkach. Niczego nie popsuł i nie zniszczył. Nie dorwał żadnego telefonu, pilota, komputera czy aparatu.
I jeszcze nauczył się pokazywać język. Matka wie, że niby marny to powód do chwały a jednak się cieszy. Syn od samego początku na każdym kroku udowadnia swym rodzicom, że nie jest małpką w cyrku i niczego na zawołanie robić nie będzie. W związku z tym nie pokazuje jaki jest duży, nie robi pa-pa, nie uśmiecha się, gdy się go o to poprosi itd. Wszystko to potrafi, ale robi tylko wtedy, gdy uzna za stosowne. A teraz spodobało mu się, kiedy ktoś mówi "pokaż język" i zadowolony z siebie wywala go jak się patrzy. A Matkę i Ojca duma rozpiera i mają z tego powodu niezły fun.
Dziecko idealne. Matka wyluzowana. Wszyscy zadowoleni.
Można i tak? Cały dzień?
Oby częściej.

niedziela, 26 maja 2013

Yyy?

Pech chciał, że tego dnia, gdy dotarła pocztą zakładka do książek od Kasi, Ojciec Pierworodnego też przyniósł Matce zakładkę. Taką badziewną. Z magnesem, bezczelną reklamą Sudocremu i zdjęciem jakiegoś bobasa w ręczniku.
A Matka lubi zdjęcia tylko jednego bobasa, swojego. Reszta jej nie zadowala jeżeli chodzi o poziom emanującej słodkości i wywoływanego rozczulenia. I działa raczej odwrotnie niż by sobie tego życzyli producenci i reklamodawcy. No cóż, tak Matka ma i nikt jej nie wmówi, że jakieś dziecko jest ładniejsze od Pierworodnego, bo Matka swoje wie i widzi przecież. A do Sudocremu nic nie ma.

Następnego dnia tworzyła Matka notkę. Po skończeniu skarży się mężowi:
- Nie wiedziałam, że z zamieszczaniem na blogu zdjęć jest tyle roboty.
- To ty teraz zdjęcia tam umieszczasz? - zdziwił się Ojciec Pierworodnego.
- Tylko raz, tej zakładki, którą dostałam.
- Tej z Sudocremu??? - mocno ucieszył się Ojciec i cały rozpromienił.
- Yyy...

I co tu odpowiedzieć żeby nie urazić?

piątek, 24 maja 2013

Z podziękowaniami

Za oknem zbyt szaro-buro, zimno i nijako. W domu zbyt hałaśliwie, męcząco i chaotycznie.
Nie zna życia ten kto nie został brutalnie zbudzony ze snu krótkiego i karmieniem przerywanego, gdy budzik wskazywał godzinę zaczynającą się od 4. Bo Ktoś, wiadomo Kto, orzekł, że czas zacząć nowy dzień. Nie zna ten, kto półprzytomny nie zmieniał o tej porze pieluch, nie gotował kaszki manny, nie darł ryja raz na dziecko, raz na kota. Kto przysypiając przy obiedzie nie widział jakby w zwolnionym tempie jak Syn wysypuje sobie na głowę makaron z sosem bolońskim i nie miał już siły temu zapobiec. Oj nie zna...
Ale właśnie w taki dzień okrutnie wyczerpujący, właśnie podczas takiego obiadu Matka z Synem zdziwieni usłyszeli pukanie do drzwi. Hmm... puka tylko listonosz, wszyscy inni dzwonią. A Matka nienawidzi swojego dzwonka za te przeraźliwe decybele świdrujące w uszach. Listonosz jest na tyle miły, że sam z siebie kiedy zauważył, że rodzina się Matce powiększyła przerzucił się z dzwonienia na pukanie. Pomyślała Matka, że to pewnie paczka z tymi ciuszkami dla Pierworodnego, na które tak się zrujnowała i które jakoś dotrzeć od blisko 2 tygodni nie chciały.
A tu... super-hiper-mega niespodzianka. Matka prezent dostała. Od swojej czytelniczki. Tylko dlatego, że blog jej się podoba i Matka podobno też w porządku jest. I tylko z tego powodu Matka została obdarowana taką oto wyjątkową zakładką do książki.
I z tej okazji Matka zmienia chwilowo zasady funkcjonowania blogu, który na co dzień jest wyłącznie tekstowy. Ale od święta może być i obrazkowy.
 
O, a tak pięknie zakładka była zapakowana.
I nawet krótki liścik był pod kolor dobrany.
 
A tak prezentuje się w Matki kajecie do zapisywania myśli na blog.
Zdjęcia niełatwo było zrobić...
...bo Komuś, wiadomo Komu, bardzo spodobało się opakowanie
 
A teraz Matka zaznacza, że NIE jest to notka sponsorowana. Tylko tak z wdzięczności i wzruszenia  Matka chce Kasię zareklamować. Bo Kaśka ma swoją stronę i takie różne cudeńka sprzedaje o tuuu.
 
Tym pięknym drobiażdżkiem tak Matce nastrój poprawiła, że nawet udało się dotrwać do końca tego szaro-burego i chaotycznego dnia. I kiedy zaraz po tym jak wierzgającego Pierworodnego z sosu pomidorowego wymyła i chcąc się ogarnąć przed spacerem, aby nie było widać, że ledwie 4 godziny spała, stłukła ten nieznośnie drogi fluid Loreala to sobie powtarzała: "A na stole taka ładna zakładka na ciebie czeka". I czyściła Matka tę łazienkę i płynem do demakijażu fugi szorowała, co by znów białe były a nie w kolorze cielisto-beżowym o odcieniu zaszyfrowanym jako N3 i zadowolona z siebie powstała z kolan, odwróciła się i ujrzała Syna w spodniach całych w kolorze cielisto-beżowym w odcieniu N3, który tymiż spodniami załatwił drugą część łazienki. Matka nieprzytomna z niewyspania, zamiast ściągnąć mu szybko te portki, mechanicznie zabrała się za dalsze sprzątanie. W tym czasie Pierworodny ze śmiechem na ustach pobiegł na kanapę. Matka nie będzie już opisywać co było dalej. Grunt, że powtarzanie sobie: "Ale to miłe dostać taką ładną zakładkę tak bezinteresownie" bardzo pomogło nie sfiksować.
A potem już reszta dnia coraz lepsza była. Choć nadal senna. I nawet Ojciec w pracy przy wypisywaniu raportu zasnął chociaż nie był sam a w towarzystwie. Do samej kąpieli nikt za Synem nie nadążał i nie ogarniał w pełni rzeczywistości. Ale oglądanie sobie co jakiś czas zakładki pomagało w poprawie nastroju.
I jeszcze na koniec dnia Matka maila dostała od pewnej znanej drogerii niemieckiej z informacją, że wszystkie kosmetyki do makijażu są teraz przecenione o 40%, więc sobie ten fluid odkupić będzie mogła bez większego bólu serca
 



czwartek, 23 maja 2013

Niedzielny obiad

No dobra, Matka przyznaje, że jadąc do Teściów jest już na wstępie trochę uprzedzona. A zwłaszcza po ostatnim incydencie urodzinowym. Jednak przez ponad 8 lat nazbierało się różnych różności a o Teściach i Szwagrze Matka mogłaby prowadzić odrębnego bloga. Pewnie jak każdy kto w ogóle ma teściów. Najbardziej wkurzającym jest przede wszystkim to, że w Ojca rodzinnym domu nikt Matki i Ojca nie słucha. Tam chyba w ogóle nikt nikogo nie słucha, każdy tylko gada i w dodatku często wszyscy jednocześnie.
Tym razem ręce opadły Matce przy obiedzie. I jak zwykle nikt poza Matką się nie przejął i nie zauważył problemu.
Matka Ojca nie jest mistrzynią kulinarną. W gotowanie nie wkłada za grosz serca. Traktuje je jak jeden z obowiązków domowych, coś co należy zrobić między nastawieniem pralki a umyciem podłogi. I uważa takie podejście za zupełnie normalne. I tak samo jak codziennie o 8 rano ma już rozwieszone pranie tak ma też przygotowany obiad. Nie pytajcie o której Matka Ojca wstaje, bo Matka jeszcze tego nie odkryła, ale szacuje, że koło 5 rano.
A co może podać na obiad stęskniona Babcia, gdy po 4 miesiącach przyjeżdża do niej roczny Wnuk z alergią na mleko i jajka?
a) zupę na kostce rosołowej z kluseczkami z mąki i jajek
b) przesolone ziemniaki i kotlety schabowe smażone tradycyjnie w panierce z jajka i bułki tartej
c) niedopieczoną karkówkę i mizerię ze śmietaną
Otóż wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.
A na deser była domowa drożdżówka.
A tak poza tym 3 razy zapytano Matkę w ciągu dnia: "To on ma alergię? A na co?".
Noż kurwa, od roku na to samo!

środa, 22 maja 2013

Zaginie Kot




22 maja br. zaginie kotka. 10-letnia. Rasy dachowiec. Ładna, zadbana, szaro-biała, z charakterystyczną plamką na nosie. Prawie bez zębów. Za to z całą masą wkurzających nawyków.
Uczciwego znalazcę uprasza się o nieoddawanie!
Czeka nagroda: kuweta, zapas żwirku i kociego jedzenia. Gratis kilka zabawek i szczotka do wyczesywania sierści.

No Matka słowo daje, że jeszcze trochę i nie wytrzyma i tak właśnie się stanie. 10 lat wytrzymywała, ale ma dość. Broniła dziada przed wszystkimi domownikami, wybaczała zniszczone meble i ściany, zasikane ubrania, kanapy i ręczniki, zarzygane buty itd. Ale co to za poroniony pomysł Kot + Syn na 32 metrach kwadratowych?!

Od rana Pierworodny nie dawał Kotu spokoju. Tak jak wczoraj w ogóle nie zwracał na sierściucha uwagi, tak dziś nie można go było opanować. I już przed 9. rano się doigrał. Tym razem Matka nie zdążyła na czas. Teraz Pierworodny ma zadrapania na twarzy, które zaczynają się nad siniakiem na czole a kończą pod strupami na policzku pod okiem. Wszystko z jednej strony.
Ostatnio 2 razy na popołudniowy spacer wychodził z nim Ojciec... Gdy Pierworodnemu zbierało się na spanie Ojciec uważał, by Syn zasnął na tym rozharatanym boku. Strategia ma szansę dalej się sprawdzać.

wtorek, 21 maja 2013

Reklama dźwignią blogu

Chociaż Ojciec Pierworodnego blogu Matki nie czyta i uważa go za samo Złooo, bardzo się nim emocjonuje. Zanim Matka założyła tę stronę pytała Ojca o zdanie, otrzymała aprobatę i wsparcie emocjonalne. Uznał Ojciec to przedsięwzięcie za świetny pomysł i zachęcał do działania. Matka poinformowała go o nazwie i nim zamieściła pierwszy post pokazała jak wszystko wygląda. Mimo to Ojciec nie czyta, bo jest pewien, że jakby zaczął kłótnia byłaby murowana. Jest przekonany, że Matka wypisuje na niego okropne rzeczy, wyolbrzymia, przeinacza fakty i tylko opisuje jego wady. Ale na samym początku przeżywał wszystko razem z Matką i kazał do siebie zdzwonić, gdy tylko będzie miała pierwszy komentarz. Co jakiś czas Matka słyszy: "I napisz na tym swoim blogu...". Oczywiście zwłaszcza jak Ojciec zrobi coś miłego. Wczoraj np.: "Tylko napisz, że nawet kawę wentylatorem studziłem, żeby z Młodym szybciej na spacer wyjść".
 I jeszcze wczoraj pyta:
- Jak tam blog? Dużo masz wejść?
- Eee, ostatnio słabo.
- Czemu?
- Nie wiem, może kiepsko piszę.
- Ale przecież mówiłaś, że masz stałych czytelników.
- Bo mam, ale i tak ostatnio raczej kiepsko.
- To może trzeba by jakieś ulotki ponosić?

poniedziałek, 20 maja 2013

Auć!

Cały dzień biegał, skakał, szalał i broił. Gonił, zaczepiał i ciągnął za ogon Kota. Jakieś 6 razy spadł z kanapy. Ciągle się przewracał, upadał, potykał, gdzieś zahaczał. Wciąż z tego powodu ryczał, ale mimo to pozostawał w jednym kawałku. A wszystko po to, by pod koniec dnia czworakując po kanapie pizgnąć w niewinnie wyglądający kartonik po nowej wiertarko-wkrętarce Ojca, który służył mu do zabawy przez ostatnie dni i rozharatać pół twarzy.
Wygląda teraz "jakby zupa była za słona".
Pod wieczór Ojciec zabrał jeszcze Syna na spacer, aby Matka w ramach relaksu i odpoczynku od dziecka mogła sobie porobić porządki w komodzie z ciuszkami Syna. Po powrocie stwierdził:
- Wygląda jak wygląda a i tak furorę robił jak zwykle. Kobitki nad wózkiem się pochylają i tylko "oj, ti ti ti, jaki on fajniutki, jaki ładny".
A potem trzepnął czołem w szybę okna i nabił siniaka.
Matka jutro z nim nie wychodzi. Wstyd sąsiadom pokazać.

sobota, 18 maja 2013

Iron Menż

Puściła Matka Ojca Pierworodnego do kina. Jakby to nie zabrzmiało... z okazji Walentynek.
Bo w tegoroczne Walentynki, kiedy już Matka z Ojcem pogodzili się po tradycyjnej corocznej kłótni, Matka obdarowała swego lubego czekoladkami. Notabene z Biedronki. Na szczęście zupełnie przypadkiem okazało się, że Matki Przyjaciółka/Kuzynka nabyła identyczne czekoladki dla swojego męża i lojalnie uprzedziła, że dołączone są do nich kupony na różne przyjemności. Przyjaciółka powycinała te, które były jej nie w smak. Matka przyjęła inną taktykę. Skoro zakupiła dwa opakowania czekoladek, zestawy kuponów podzieliła po równo. Jedne dla Ojca, drugie dla Matki. I tym sposobem każde może oczekiwać od drugiego:
- półgodzinnego masażu
- 1. komplementu
- romantycznej kolacji
- dnia bez narzekania
- kina i spaceru
- 3. buziaków
I Ojciec właśnie wykorzystał kupon na kino. Ponieważ trochę przewrotnie ustalili, że każde będzie mogło wykorzystać ten kupon bez współmałżonka i wyjść na co będzie chciało i z kim będzie chciało, a nawet samo.

Matka rozmawia z Przyjaciółką/Kuzynką na Facebooku:
- Dasz wiarę, że puszczam dziś męża do kina? Za dobra jestem.
- Samego? No za dobra :-) A na co?
- Na Iron Mana.
- O Matko, to też bym puściła samego.

Matka rozmawia ze swoją Matką przez telefon:
- (...) a Twój Zięć idzie dziś wieczorem do kina.
- Bez Ciebie?
- Tak.
- Szkoda, że nie mam jak się z nim zabrać, też bym poszła.
- Na Iron Mana?
- Aaa to nie.

Matka rozmawia z Ojcem na żywo:
- Każdemu komu mówię, że idziesz beze mnie do kina to się dziwi. Ale jak dodaję na co to przestaje.
- Twoja rodzina?
- No.
- I wszystko jasne.

A potem wrócił podjarany, że super, że efekty specjalne niezłe, że 3D... ale najlepsze z najlepszych to plastikowy kubek na colę z głową Iron Mana na górze, która to głowa jednocześnie jest breloczkiem. Dziś rano breloczek zawisł już przy kluczach do biura a z kubkiem chce chodzić do pracy.

Dorosły facet, mąż i ojciec, głowa rodziny, przez pracowników nazywany "szefem" a nawet "szeryfem"... i jara się kubkiem z Iron Manem. Matka kocha go jeszcze bardziej.

- Dziękuję - powiedział przed pójściem spać.
- Inaczej będziesz gadał, gdy ja wyjdę - na dobranoc odpowiedziała Matka.

piątek, 17 maja 2013

Co teraz robić, jak żyć?

Prawie 2 lata temu, z okazji zajścia w ciążę, przyszła Matka dostała od przyszłego Ojca prezent. Trochę liczyła na druzgocąco drogą i obłędnie niepraktyczną biżuterię. Jednak Ojciec postanowił nie dać się banałom i wykazać kreatywnością. Kupił Matce pakiet sześciu sezonów "Dr. House'a" - serialu, który w tamtym czasie polubili. Gdy już Matka opanowała zdziwienie, bardzo się ucieszyła. W ten sposób powstał rytuał wieczornego oglądania House'a. Najpierw z rosnącym brzuchem, później z przerwami na nakarmienie noworodka, podanie smoka niemowlakowi... i tak mijały kolejne sezony. W międzyczasie uzupełnione o ostatnie dwa. Kiedy tylko była okazja, gdy oboje akurat nie zasypiali na stojąco, gdy Pierworodny wykąpany spał już w swoim łóżeczku, często dopiero jedząc obiad o 21:00 a nawet później Matka z Ojcem zasiadali na kanapie i włączali sobie kolejny odcinek. I wczoraj wypadł im ostatni. Nie ma co, trzeba mieć niezłe wyczucie, by przez blisko dwa lata oglądać serial na DVD (czasem częściej, czasem rzadziej) i ostatni odcinek obejrzeć w ten sam dzień, w który nadają go na TVP2. Ba, nawet w tym samym czasie.
Matka oglądała nieco nieprzytomna, bo tego dnia Syn zafundował jej pobudkę o 5 nad ranem (po niecałych 4 godzinach snu przerwanych jeszcze jednym karmieniem). Po obejrzeniu rozmawiają sobie Matka z Ojcem o wrażeniach itp. Matka coś nieprzytomnie powiedziała, Ojciec zaczął się śmiać.
- Kurcze, jestem tak zmęczona, że nie kumam już dowcipów. I to własnych.

A dziś pierwszy wieczór bez House'a. Dziwnie jakoś.

czwartek, 16 maja 2013

Jak powoli, ale skutecznie wykończyć Matkę

czyli od Syna zaszczepienia do Matki osiwienia

Wygląda na to, że okres ochronny się skończył. Minął słodko-lukrowany rok. Teraz czas poznać gorzkie smaki macierzyństwa. A zaczęło się od feralnego szczepienia. Przez tydzień licho było jeszcze przyczajone. Masakra psychiki Matki rozpoczęła się po 7 dniach. Z powodu poszczepiennych dolegliwości Syn do Matki się przytulił. No niby miło, fakt. Ale ile może być miło? 10 minut? 30? Godzinę? Półtorej? Syn do Matki przywarł na dwa tygodnie. Przez ten czas niemal bez przerwy bądź to znajdował się na jej rękach bądź też zwisał uwieszony u jej nogi. Ewentualnie ryczał, bo Matka ośmieliła się oddalić na odległość 50 centymetrów, rzadko kiedy zdążyła dojść dalej. Przez dwa tygodnie NIKOMU innemu nie pozwalał wziąć się na ręce. Płakał za każdym razem, gdy Matka próbowała opuścić pokój. Nawet kąpiel, która od zawsze była domeną Ojca Pierworodnego, musiała być przeprowadzana przez Matkę. Także część drzemek w ciągu dnia odbywała się na Matce. Po tygodniu takiej tyranii ze strony Syna Pierworodnego zdrowie psychiczne Matki było już mocno nadszarpnięte. Pod koniec drugiego tygodnia załamanie nerwowe wisiało w powietrzu. W tym czasie Matka nabyła wielu umiejętności, które nigdy nie wiadomo kiedy znów mogą się przydać. Potrafi m.in. jedną ręką odlać ziemniaki czy odcedzić makaron. Z Synem na rękach potrafi też umyć naczynia i umalować rzęsy. Z takimi sprawnościami pewnie by nie dała sobie rady w jakiejś dżungli, ale niech jakiś mistrz szkoły przetrwania, jakiś Bear Grylls, spróbuje umalować sobie oczy z 11,5-kilogramowym nieprzewidywalnie ruchliwym roczniakiem zwisającym u lewego ramienia. Na szczęście Pierworodny się opamiętał i te dwa tygodnie przeszły do historii. Ostatecznie pożegnano je w dzień wyprawy do ZOO, bo nie ma to jak wycieczka u taty na barana. Kolejnego tygodnia potrzebowała Matka na otrząśnięcie się po tej psychicznej rzeźni. I gdy właśnie minął tydzień przyszedł katar. Przyszedł niewiadomo skąd, zaczął się niepozornie i bardzo szybko rozpanoszył. Matka nawet nie zdawała sobie sprawy, mając przez rok zdrowe dziecko, z tego jakie miała szczęście do tej pory. Od początku macierzyństwa drżała o zdrowie Syna, bo wydawało jej się, że nie ma nic gorszego i trudniejszego do przejścia niż choroba dziecka i że ona na pewno sobie z tym nie poradzi. Jak przystało na wybitnie Niewyluzowaną Matkę nawet z pierwszą kolką Pierworodnego zapłakana i pełna czarnych wizji udała się do przychodni. Teraz do sprawy podeszła na spokojnie. Nie przejrzała CAŁEGO internetu  ani 30 książek by znaleźć przynajmniej 15 identycznych opinii nim wybierze metodę działania. Skoro Pierworodny i tak nie chciał współpracować... a niech biega z tymi gilami. Ale drugi dzień przyniósł już takie zakatarzenie, że trzeba było zacząć porządnie działać. W dodatku w gratisie pojawiła się gorączka. Nadszedł więc pamiętny dzień, w którym Matka i Ojciec umieścili po raz pierwszy w swym życiu czopek dziecku wiadomo gdzie. I tu nagle się okazało, że tylko w teorii jest to takie łatwe. w praktyce zaś potwornie skomplikowane. Matka jeszcze pamięta jak instruowali w szkole rodzenia i w zasadzie miało być tylko "wsuń i przytrzymaj pośladki przez minutę żeby nie wypadł". Nikt nie mówił, że u dziecka, które odkąd nauczyło się samodzielnie wstawać na nóżki nie daje sobie nawet zmienić pampersa inaczej niż na stojąco (a niekoniecznie jest to nieruchome stanie w jednym miejscu) - nie będzie to całe umieszczanie czopka już takie łatwe. A może to z Matką jest problem, bo kłopot miała już przy otwieraniu opakowania? Ostatecznie do pozytywnego zakończenia operacji potrzebne było dwoje rodziców i dwa czopki. Najważniejsze, że pomogło. Następnego dnia po gorączce nie było już śladu. Ale żeby pozbyć się kataru u Pierworodnego Matka musiała złamać swoje zasady, których dotychczas przy postępowaniu z Synem przestrzegała. A mianowicie zastosować przymus i rozwiązania siłowe. Pomogło. I mimo obaw agresora ofiara chyba nie żywi urazy, bo po przymusowym opróżnieniu noska pełnym krzyku i rozpaczy przychodzi się przytulić i uspokaja się w matczynych ramionach.
I zaskoczyło Matkę pytanie: "A do przychodni z nim nie idziesz?". Hmm... jakoś Matka nie pomyślała ani razu, że powinna... Czyżby już wyluzowała? Koniec blogu?

poniedziałek, 13 maja 2013

Katarynka

Siąpi, kapie, leci, leje się ciurkiem...
Pierworodny ma katar.
Pierwszy raz w życiu.
Cierpi cała rodzina.
Nie pozwala nikomu zbliżyć się do nosa z fridą, gruszką, chusteczką, wodą w aerozolu czy w jakiejkolwiek innej postaci, maścią majerankową ani z niczym co teoretycznie mogłoby pomóc, ale w praktyce nikt tego nie może sprawdzić.
Łazi więc z gilami do pasa. A w nocy spać nie może.
Matka też nie może.
Kicha już na to - wyśpi się jak Syn pojedzie na studia.

niedziela, 12 maja 2013

Wersja demo się skończyła

Niepostrzeżenie opanował sztukę wpadania w czarną rozpacz na zawołanie. Nie jest to już jak dotychczas mała histeria na zasadzie "Będę darł ryja dopóki nie pękną wam bębenki w uszach albo dopóki nie spełnicie moich żądań!". O nie... Nagle wskoczył na znacznie wyższy level. Potrafi w jednym momencie zmienić się ze słodkiego, milusiego i roześmianego bobaska w pełną smutku i rozpaczy kupkę nieszczęścia. Nadal wszystko opiera się na regule "Albo drę japę albo jesteś moim niewolnikiem!" jednak od kilku dni dodatkowo osiąga mistrzostwo w łkaniu, laniu łez jak grochy, rozdzierającym płaczu, zanoszeniu się w spazmach rozpaczy, dzikim wrzasku, pokładaniu się zgiętym wpół na podłodze i szukaniu ukojenia w przywieraniu do paneli. Jest niezwykle przekonujący. Działa poprzez odnoszenie się do ludzkiej empatii przy maksymalnym wykorzystaniu metody "na litość".
Ale nie z Matką te numery. I tak trzeba umyć rączki i buzię po obiadku!

środa, 8 maja 2013

Są na tym świecie rzeczy...

...tak piękne, że nie śniły się Waszym filozofom.

Oczy Syna. Które patrzą błękitem Matki i kształtem oczu Ojca. Niesamowite połączenie. A przy tym jeszcze wyrażają całkowitą ufność i dziecięcą beztroskę. W tym spojrzeniu jest wszystko czego Matce potrzeba do szczęścia.

Głośny śmiech Pierworodnego. Trzeba sobie na niego zasłużyć. Owszem, Pierworodny często się uśmiecha, ale nie śmieje się z byle powodu. Należy się postarać by go rozbawić. Ale kiedy to się już stanie... nie ma bata, śmieją się wszyscy wokół.

Niezmordowana energia Syna. Jakieś niewyobrażalne jej pokłady. Czerpane chyba z Kosmosu.

Codzienne zadziwienie Syna całym światem. Poświęcanie przez niego czasu każdemu, nawet najmniejszemu szczegółowi. Dopiero obserwując dziecko, Matka zauważyła jak bezsensownie świat dorosłych pędzi naprzód depcząc to co maleńkie, pozornie bez znaczenia.

Ciepłe ciałko Syna, które pełne poczucia bezpieczeństwa wtula się w Matkę i zasypia. Maleńkie paluszki obejmują jej ramię, ciałko zwija się w kuleczkę, główka przywiera do piersi i słucha bicia serca. Miarowy oddech. Znów są jednością.

wtorek, 7 maja 2013

Jeszcze wyżej

I masz Ci los! Stało się. Pierworodny nauczył się wspinać. Umiejętność tę wyrodna Matka tępiła w zarodku od jakiś 2 miesięcy. Dłużej się nie dało. Niestety. Tak, tak, inni rodzice na siłę zachęcają dzieciaki do nowych wyczynów, aby mieć się czym pochwalić przy piaskownicy ("Mój Karolek to już dawno ma za sobą pierwsze kroczki, a na nocniczku to siada od 6 miesiąca...") - a Matka dla własnej wygody potomka swego jedynego tak ogranicza. No cóż, do piaskownicy z nim nie chodzi, nie ma się komu chwalić. Co gorsza, najchętniej ograniczała by dalej. Jednak wczoraj Syn dostał takiej motywacji, że nic już nie mogło powstrzymać go od wdrapania się na kanapę. Aby go czymś zająć na czas przygotowywania kolacji Matka przykazała Ojcu pilnować dziecka wyglądającego przez okno - sposób niezawodny gdy rośnie w domu "mała pierduśnica". Pilnowanie dziecka sprowadziło się do pilnowania by dziecko nie wyrzuciło przez okno zabawkowego telefonu, który trzymało w ręku. Syn jednak Ojca zaskoczył i gdy ten łapał w locie telefon Syn wyrzucił z 3 piętra smoczek. No i się zaczęło. Ojciec na dół po smoczek. W tym czasie Syn przemyślał sprawę: "To tak można? Puszczę i w dół poleci? Muszę to sprawdzić!". Kanapa stoi pod oknem, więc kwestią ułamków sekund było pokonanie jej przez Pierworodnego i wcześniejsze sforsowanie zabezpieczenia w postaci Matki torującej drogę. O ile wchodzenie idzie mu nad wyraz sprawnie, o tyle już schodzenie Matkę i Ojca za każdym razem przyprawia o palpitacje serca. Długo Matka nie chciała do tego dopuścić, ale wygląda na to, że rozpoczął się nowy etap w eksplorowaniu przestrzeni przez Syna Pierworodnego.

Matka czerpie z doświadczeń rodziny i dlatego jest tym tak przerażona. Niedawno rozmawiała przez telefon ze swoim Ojcem:
- A co tam u Siostry?
- Aaa ciężko, nie ogarniamy.
- Co się dzieje?
- Wspina się. Ciągle i na wszystko.
- To chyba normalne. Taki etap.
- Ale chyba nie jest normalnym by roczne dziecko przysuwało sobie krzesło do kuchni, właziło na szafki i żeby je zdejmować z mikrofalówki.
- O kurde.
- Kilka dni temu wyjmowałem ją z umywalki w łazience.
- Ale jak ona tam się znalazła?
- Weszła sobie na toaletę, złapała za kran i się wciągnęła.
- Aha.
- A wczoraj słyszymy płacz. Wbiegamy do pokoju i okazało się, że znów próbowała dosięgnąć tego wielkiego, starego zegara na ścianie, ale noga jej się omsknęła z kanapy. I jak podbiegliśmy to sobie wisiała na zegarze.

Strach Matki o to co się teraz będzie działo jest więc jak najbardziej uzasadniony.

poniedziałek, 6 maja 2013

Co na to schematy żywieniowe?

Tuż przed obiadem przyłapano dziś dziecko na jedzeniu surowego ziemniaka. Hmm... cieszyć się, że Ojciec kupił umyte? Obrać skoro smakuje? Zaliczyć na poczet jednej z zalecanych porcji warzyw? Nałożyć mniej na obiad? Czekać na gorączkę?

niedziela, 5 maja 2013

Te co skaczą i fruwają...

Fantastyczny majówkowy weekend. Mnóstwo wrażeń i atrakcji. Były spacery i wycieczki, było się w gościach i gości się gościło. A na zakończenie była dziś wyprawa do ZOO. Pierwsza dla Syna Pierworodnego. Widział niedźwiedzia, żubra, wilki, strusie, lamy, papugi, sowy, lemury, surykatki, małpy, orły, kaczki, łabędzie, nutrie, osiołka, konia, kucyki, daniele, muflony, rysie, lamy, żółwie, kozy, owce, kangura... I teraz pytanie za 100 punktów. Co najbardziej podobało się Pierworodnemu?
3 godziny łażenia od zwierzaka do zwierzaka, okazy z całego świata, takie do pogłaskania i nakarmienia oraz groźne drapieżniki, kudłate i pierzaste, spokojne, leniwe i skaczące, rozbiegane... A z tego wszystkiego Pierworodnemu najbardziej spodobała się kura. Normalna kura. Domowa. Smucił się, gdy trzeba było iść dalej. Robił jej "papa". A "papa" nie robi zwykle nawet rodzicom.
Wrażenie zrobiły też na Synu gołębie - identyczne jak te, które codziennie obsrywają Matce parapety oraz mała świnka - ze względu na jej chrumkanie. Jednak największym entuzjazmem cieszyły się - i tu Matka nie jest pewna co do kolejności - wspomniana kura, frytki w barze, huśtawka oraz szyba przy wybiegu dla kangura (sam kangur pozostał niezauważony). Większość zwierząt została potraktowana zdecydowanie obojętnie. Natomiast orzeł i czarny łabędź cieszyły się uwagą Pierworodnego do momentu, gdy były nieruchome. Każde, kiedy się poruszyło, wywołało przerażenie i niemałą histerię. Za to żurawie były świadkami rzeczy, których widzieć nie powinny i przy ich klatce zmieniono dziecku pieluchę.
I to by było na tyle, jeżeli chodzi o relację z pierwszej wycieczki do ZOO.