Niedzielny obiad

No dobra, Matka przyznaje, że jadąc do Teściów jest już na wstępie trochę uprzedzona. A zwłaszcza po ostatnim incydencie urodzinowym. Jednak przez ponad 8 lat nazbierało się różnych różności a o Teściach i Szwagrze Matka mogłaby prowadzić odrębnego bloga. Pewnie jak każdy kto w ogóle ma teściów. Najbardziej wkurzającym jest przede wszystkim to, że w Ojca rodzinnym domu nikt Matki i Ojca nie słucha. Tam chyba w ogóle nikt nikogo nie słucha, każdy tylko gada i w dodatku często wszyscy jednocześnie.
Tym razem ręce opadły Matce przy obiedzie. I jak zwykle nikt poza Matką się nie przejął i nie zauważył problemu.
Matka Ojca nie jest mistrzynią kulinarną. W gotowanie nie wkłada za grosz serca. Traktuje je jak jeden z obowiązków domowych, coś co należy zrobić między nastawieniem pralki a umyciem podłogi. I uważa takie podejście za zupełnie normalne. I tak samo jak codziennie o 8 rano ma już rozwieszone pranie tak ma też przygotowany obiad. Nie pytajcie o której Matka Ojca wstaje, bo Matka jeszcze tego nie odkryła, ale szacuje, że koło 5 rano.
A co może podać na obiad stęskniona Babcia, gdy po 4 miesiącach przyjeżdża do niej roczny Wnuk z alergią na mleko i jajka?
a) zupę na kostce rosołowej z kluseczkami z mąki i jajek
b) przesolone ziemniaki i kotlety schabowe smażone tradycyjnie w panierce z jajka i bułki tartej
c) niedopieczoną karkówkę i mizerię ze śmietaną
Otóż wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.
A na deser była domowa drożdżówka.
A tak poza tym 3 razy zapytano Matkę w ciągu dnia: "To on ma alergię? A na co?".
Noż kurwa, od roku na to samo!