Jak dosrać Matce tak, by odpowiedziała "Lubię to"? - poradnik dla początkujących hejterów

Skąd w matkach ta misja? W niektórych matkach. Ta ogromna misja udowadniania światu jakie są idealne w swym macierzyństwie. Są tak doskonałe, że ta doskonałość z nadmiaru aż wylewa się z nich. I aby nie uronić jej ani kropli postanawiają szerzyć ją po świecie. A zaczynają od uświadamiania innym matkom jak bardzo beznadziejnymi są w porównaniu z nimi. Jak niedoskonałe są ich dzieci w porównaniu z dziećmi takiej doskonałej matki. Owszem, jej dziecko również doskonałe się nie urodziło, ale matka doskonała tak doskonale je wychowuje i kształtuje jego osobowość, że już rośnie doskonały mini-klon doskonałej matki. Zasiadają takie matki do komputera połączonego z internetem i tworzą awatary siebie samych. Licząc na to, że ktoś im uwierzy.
Ale nie z nami te numery. My, blogujące mamy, wiemy jak jest. Wiemy, że doskonałość w macierzyństwie nie istnieje. Nie istnieją też doskonałe dzieci. Gdyby tak było nie byłoby w nas potrzeby prowadzenia blogów. Bo jaki byłby sens w idealnym prowadzeniu idealnych blogów o idealnych dzieciach przez ich idealnych rodziców?  I co, każda z nas opowiadałaby o tym jak Franio, Henio, Helenka, Marlenka pięknie zjadły obiadek, nie brudząc się przy tym ani troszeczkę, jak wspaniale przesypiają noce od 4 doby życia, jak mama i teściowa, które ani trochę się nie wtrącają, na zmianę z chęcią zostają wieczorami z dziećmi, aby idealna matka ze swym idealnym mężem mogli pójść na idealną kolację przy świecach...? sranie w banie... Dlatego właśnie istnieje tyle blogów rodzicielskich, bo każda z nas jest na swój sposób niedoskonałą matką dla swych niedoskonałych dzieci. I nie wstydzimy się swej niedoskonałości.

Dygresja. Dobra, wiem, jest ogrom blogów lukrowanych. Ale one są tylko pisane. Nikt ich nie czyta. Ewentualnie ogląda się na nich ładne obrazki. Matka nawet tego nie robi, bo zamiast patrzeć na bluzeczkę firmy X i buciki firmy Y jak się należy, zastanawia się, jak też udało się tej mamie zrobić takie ładne zdjęcie, przy takim dobrym świetle, takiemu czystemu dziecku w takiej czystej koszulce. I w dodatku, fuck!, wyprasowanej. Zgoda, raz na jakiś czas każdemu przypadkiem się uda. Ale żeby tak 350 razy w roku? Jak Matce uda się uchwycić idealny moment do pstryknięcia fotki Pierworodnemu, kiedy tło jest idealne, światło odpowiednie, zabawa przednia, buzia roześmiana, Syn patrzy w obiektyw... to model zawsze ma na sobie albo resztki obiadu albo najgorsze ciuchy jakie posiada albo jedno i drugie na raz. Koniec dygresji.

Zadziwia wciąż Matkę jak życzliwi i fajni czytelnicy gromadzą się wokół jej postów. Fakt, za mały z niej żuczek w blogosferze, by wielkim hejterom chciało się tu pomyje wylewać. Ale przechadza się Matka i po innych blogach i z wielkiego rzadka, przypadkiem po jakichś forach i nadziwić się nie może, gdy czyta komentarze. Jedna baba drugiej babie chętnie by wsadziła grabie. Jedna matka drugiej matce pisze tak okropne rzeczy, że ręce opadają, szczęka leci na klawiaturę i długo wciska przypadkowe litery, a w głowie często aż się kotłuje by odpisać w podobnym tonie, ale przecież jest się ponad to, nie warto. Dlaczego matki obrażają się wzajemnie tylko dlatego, że mają różne podejście do macierzyństwa, inne poglądy na bieżące wydarzenia, inny światopogląd, inne dzieci, inne życie?

To jedna rzecz. Bezceremonialne i często dosadne obrażanie matek, które po prostu wyraziły swoją opinię w jakiejś sprawie. Zjawisko już dawno zauważone i, mimo że piętnowane, wciąż obecne.
Ale jest coś jeszcze. Coś, co Matkę drażni do potęgi.
Wbijanie szpilek.
Taki niby grzeczny komentarz, ale sugerujący w podtekście, że w sumie to jesteś strasznie nieporadną matką. Tylko ładne słówka, ale właściwie to sama swoimi kiepskimi metodami wychowawczymi zasłużyłaś sobie na takie zachowanie dziecka. Słodko-pierdząco, ale jej dziecko to pięknie przesypia noce, bo w odpowiednim momencie wiedziała której metody z jakiej fachowej literatury użyć, a Twoje nie śpi, bo nic nie wiesz o wychowywaniu dzieci - i ciul, że jej dzieciak leje wszystkich dookoła, gryzie nawet psa sąsiada, ma 4 lata i dalej wali w pieluchy, ale noce to zawsze przesypiał pięknie. A wiadomo, przespane noce to esencja fajnego dzieciństwa.
Są takie matki, które zawsze wszystko zrobiłyby lepiej. Jeśli używasz pieluch jednorazowych to wymienią 99 powodów, dla których wielorazowe są lepsze. Jeżeli używasz wielorazowych to udowodnią , że niewłaściwego rodzaju lub producenta. Jeżeli Twoje dziecko jada warzywa 5 razy dziennie i bardzo Cię to cieszy, na pewno udowodnią Ci, że kupujesz jarzyny ze złych upraw i bardziej tym dziecku szkodzisz niż pomagasz. Jeżeli walczysz z odpieluchowaniem półtoraroczniaka uderzą na alarm, że za wcześnie, jeżeli dwuipółlatka spytają czy aby za długo nie zwlekałaś.

Szpileczki na blogu Matki się zdarzają. Jak na Matkę Wybitnie Niewyluzowaną przystało, szybko podnoszą jej ciśnienie, zdarza się, że przez sekundę lub dwie Matka w siebie jako matkę zwątpi - krótko mówiąc ukłują, zaboli i się zapomina. Prędzej czy później każdy kto zdobywa się na to, by publicznie opowiadać o swojej prywatności, uczy się pisać w naparstkach.
Takich kłujących komentarzy niestety nawet nie ma powodu usuwać. Oficjalnie nie są "hejtem", oficjalnie nie mają obrażać, oficjalnie nie robią nic złego. Poza tym, że wprowadzają kwaśno-śmierdzący klimat. Mają tylko uświadomić Ci, że wyrządzisz wielką krzywdę swojemu dziecku, jeżeli natychmiast nie zmienisz swojego podejścia do opieki, wychowania i pielęgnacji potomka na podejście jedyne słuszne, czyli to, które reprezentuje autor komentarza. Niby jesteś Panem I Władcą na swoim blogu, niby możesz wszystko i to Ty decydujesz, ale z drugiej strony wiesz, że przesadą byłoby usuwanie każdego komentarza pisanego w tonie, który Tobie nie odpowiada. Bo nie jest hejtem tekst typu " Matko, ja bym tak nie mogła, w łeb bym sobie strzeliła. Od początku postępowałam z moim dzieckiem tak i tak, dziwię się, że Ty nie. Teraz nie mam problemu, a Ty tak."

A teraz coś, na co czekacie od samego początku. Mini poradnik dla początkujących hejterów. Matka nauczy Was dzisiaj jak od wbijania szpilek przejść krok dalej. Jak dosrać Matce tak, aby jeszcze odpisała "Uwielbiam Cię"? Jak pojechać po Matce jak po burym Burku tak, aby nie usunęła Twojego komentarza? Jak obrazić ją w ten sposób, by stwierdziła "You made my day!"?
Oto, stworzony roboczo przez Matkę, przykładowy komentarz. Szersze wnioski wysnujcie sami. Ufam Waszej inteligencji.
Całość to wzór komentarza. To co wytłuszczone dociera do Matki. Resztę ma w nosie. Albo jeszcze gdzieś indziej.
Czasem ciężko czytać ze zrozumieniem, gdy bombardują na raz rycząca bajka o pociągach w telewizji, dziecko, które z całych sił próbuje pokazać Ci jak wspaniale, a przede wszystkim głośno, udaje lokomotywę, trwający remont klatki schodowej, kot domagający się by teraz, zaraz, już, natychmiast posprzątać mu kuwetę i w dodatku czujesz, że chyba przypala się obiad.

Masz cudowne dziecko, jest wprost rozkoszne, do schrupania, jak to możliwe, że ma taką fatalną matkę? Twój Syn jest taki mądry, możesz być z niego dumna, na dodatek zaledwie w wieku dwóch lat przewyższa inteligencją mamuśkę. Wspaniale się czyta o Waszej rodzinie, Twój Syn jest niesamowity. Wprost wyjątkowy jest Twój brak znajomości interpunkcji, w tym wieku, stara małpo, to już wstyd nie umieć postawić przecinka. Cieszę się, że trafiłam na Twój blog, od razu czuję się lepiej przygotowana do bycia matką niż ty. Bardzo pomocny blog, dziękuję, dzięki Tobie wiem jak jestem wspaniałą matką, bo już wiem, że nie popełniam tylu strasznych błędów co ty, takim jak ty powinni dzieci zabierać zaraz po porodzie. Zwłaszcza, gdy mają takie słodkie i kochane maluszki jak twój synek.

Miłego hejtowania ;-)