Pełnia księżyca czy co?

Rzadko zdarza się by Pierworodny zawalał noc. By w ciągu dnia odmawiał zjedzenia więcej niż jednego posiłku. By dwa dni z rzędu nie chciał się kąpać. Ale w ciągu ostatnich kilku dni dzieją się wszystkie te rzeczy, które występując z rzadka i pojedynczo jedynie męczą lub na chwilę wyprowadzają Matkę z równowagi, ale spadające na nią po kolei, po kilka na raz albo całymi stadami, czyli tak jak teraz, sprawiają, że ledwie trzyma się przy zdrowych zmysłach.
Czy to możliwe, aby Syneczek Mamusi maleńki, jej okruszek, odrobinka, kruszynka, wchodził z takim impetem w ten cały osławiony bunt dwulatka? Od kilku dni trwa jeden wielki wrzask a wokół sieją się zniszczenie i pożoga. Matka ma dość.
" Proszę zatrzymać! Ja już tu wysiądę. Dziękuję. Dalej jedźcie beze mnie."

I w taką noc, właśnie kiedy Pierworodny dawał arcymistrzowski popis swych umiejętności w wykańczaniu własnej rodzicielki, Najlepsza Przyjaciółka Matki urodziła Drugą Córeczkę. Piękną, zdrową i doskonałą. Drobinkę śliczną. 3430 g i 54 cm. Łzy wzruszenia w Matce wywołując.
Pierwsze łzy tego dnia. Bo potem to już tylko koło południa z bezsilności płakała, a koło 14-tej dlatego, że jej Syn boleśnie twarz w złości podrapał, tymi paznokciami, których wczoraj też w złości nie dał sobie obciąć.

A mniej więcej 8 miesięcy temu...
Przyjaciółka (i Kuzynka) powiadomiła Matkę, że jest w ciąży. Na Facebooku napisała, bo już wytrzymać z tą nowiną, która miała pozostać przez jakiś czas tajemnicą, nie mogła. Matka zareagowała słowami raczej mocno niecenzuralnymi, wbiło ją w ziemię i jak dziś pamięta, że zupełnie wyleciało jej z głowy mycie podłogi, które właśnie uskuteczniała. Mop i wiadro na środku pokoju zostały a Matka od razu w głowie zaczęła obliczeń dokonywać. Bo jak ostatnim razem Kuzynka powiadomiła ją o swojej ciąży, to jakoś tak wyszło, że jeszcze tego samego dnia znalazła się Matka w stanie równie błogosławionym. I tym sposobem między narodzinami ich dzieci są 4 tygodnie różnicy. Policzyła, policzyła jeszcze raz i wyszło, że musi być właśnie dokładnie w tym samym dniu cyklu, co wtedy gdy dowiedziała się o Pierwszej Córce. Ooo nie! Za pierwszym razem to był bardzo fajny zbieg okoliczności. Ale na taki hard core to Matka gotowa nie jest! Jak inni są w stanie dać sobie radę z dziećmi o różnicy wieku 1,5 roku to chwała im i powodzenia. Ale Matka się na to nie pisze! Mowy nie ma. Od teraz, bez dwóch zdań, antykoncepcja w ruch - co się tylko da. Albo abstynencja. Szklanka wody zamiast.
Przez jakieś dwa miesiące miała jeszcze Matka ciąże urojone i a to testy kupowała, a to testy robiła. W lekką paranoję wpadła. Ale był to czas kiedy kilkanaście znajomych osób spodziewało się dzieci. I wydawało się Matce, że chyba ten stan zaraźliwy jest. A przecież w lutym sezon grypowy w pełni, nigdy nie wiadomo co się do człowieka przyplącze.

Cieszyła się Matka szczęściem Przyjaciółki. Może nawet chwilami trochę zazdrościła, że sama nie może sobie jeszcze pozwolić na powiększenie rodziny. Fajnie tak odchować parkę za jednym zamachem.
Ale to cieszenie się to jedna strona medalu. Z drugiej zaś strony Matka się zmartwiła. Czysto egoistycznie się zmartwiła. No bo jak to teraz będzie? Przecież wspólne marudzenie, narzekanie na dzieciaki i chwalenie się nimi gadając na Fejsie to już stały rytuał. Komu teraz Matka będzie narzekać? Z kim będzie się licytować która ma gorzej? Przecież Kuzynka zawsze będzie mogła ją zgasić tekstem: "Co Ty tam wiesz, ja mam to wszystko RAZY DWA!"