Przeoczenie koncepcyjne

Rok już dawno minął odkąd Matka jest matką a tu nadal nic... Matka zorientowała się, że o czymś zapomniała. Jakoś z głowy wyleciało, nie pomyślała, nie zastanowiła się. Przeoczenie. Czasu nie było. No bo niby kiedy? Tak pomiędzy karmieniami, zaraz po zmianie pieluchy czy przy noszeniu podczas kolki? A może jak miał drzemkę to zamiast myć podłogi i nastawiać pranie trzeba było coś ustalić? Albo przy pakowaniu obiadków w słoiki czy przy prasowaniu? Na spacerze też było można. Kurczę, nagle okazuje się, że okazji było sporo. A tymczasem Matka się zagapiła i nie ma koncepcji wychowawczej. Tak się skupiła na tym żeby wyluzować, że pominęła tak ważną kwestię.
Dziecku 14 miesiąc stuknął a tu wszystko na żywioł idzie. Matka nie została ani ekomamą jak Reni Jusis, ani seximamą jak Kasia Cichopek. Nie zaprojektowała kolekcji kocyków i nie wracała do formy pod okiem osobistego trenera (bo przed ciążą i tak żadnej formy nie miała). Nie napisała też żadnej książki, bajki, nawet wierszyka.
Nie odkryła swojego powołania w szyciu dizajnerskich ubranek dziecięcych (nadal nienawidzi szycia tak jak nienawidziła), nie założyła biznesu z dziecięcymi gadżetami, zabawkami, pieluchami, kawiarni dla matek z dziećmi, warsztatów języka migowego dla niemowląt, siłowni dla przedszkolaków. W zasadzie według wyroczni w postaci telewizji śniadaniowej nie realizuje się i w związku z tym Pierworodny nie ma szans, by stać się w przyszłości szczęśliwym człowiekiem bez tłamszącej go matki.
Jedyne co zrobiła na fali współczesnego macierzyństwa to założyła blog. Ale też to jakieś mało nowoczesne, bo bez zdjęć, outfitów (nowego słowa przy okazji blogowania Matka się nauczyła), nie opisuje co Pierworodny ma na sobie, gdzie to kupiła i za ile. Kto by te lumpeksy spamiętał?
Coś tam niby próbowała z BLW, ale wyszło jak wyszło. Nadal nie wie co to jest to całe rodzicielstwo bliskości. Ale na 32 metrach kwadratowych nie sposób nie być ze sobą blisko, więc uznaje za odhaczone. Było lansowanie się z chustą i wzbudzanie tym sensacji na dzielni, ale kręgosłup nie wytrzymywał, więc dawno i nieprawda. Ostatnio coś słyszała o tym, że nie należy dzieci ani karać ani nagradzać. A nawet, że nie wolno mówić "nie wolno". Nie można też mówić "jesteś moim bohaterem", więc pewnie nazywanie Syna "zbójaszkiem", jak to Matka ma w zwyczaju, będzie kiedyś szeroko omawiane w gabinecie jakiegoś psychoanalityka.
No i nie wie Matka czy wychowywać bezstresowo czy autorytarnie. Nie wie jaką chce być matką. Eco? Sexi? Flexi? Wymagającą? Wyrozumiałą? Wyrodną? Wygodną? Tym dobrym czy złym policjantem?
Nie wie. Kompletny brak koncepcji wychowawczej.